‏تاریخچه آب درمانی‏

تاریخچه آب درمانی:

معالجه و مداوا با آب، از قرن ها پیش به عنوان یک شیوه پذیرفته شده علمی در پزشکی به کار گرفته می شود و در میان مردم به صورت تجربی و با استفاده از آب های معدنی رواج داشته است. درمان با آب در یونان و روم باستان و چین سابقه ای طولانی دارد. از قرن 18 استفاده از آب در پزشکی رواج یافت و اصطلاح “هیدروتراپی” متداول گشت و در قرن 19 اولین مطب آب درمانی در اروپا گشایش یافت. در قرن بیستم خواص آب و مداوا توسط آب گرم و سرد اثبات شد. نتایج تحقیقات نشان می داد ، آب وسیله ای بسیار مؤثر و قطعی در بهبود برخی بیماری ها یا تخفیف و  حتی ریشه کن کردن دردهای عضلانی و مفاصل، مداوای نارسائی های جسمی، سرعت بخشیدن به کاهش طول دوران نقاهت ناشی از صدمات استخوانی، تقویت عضلات، به کار گیری عضلات غیر فعال، تسریع گردش خون در عروق و حتی تسکین بیماران روحی و روانی و… می باشد.

هیدروتراپی اغلب به شیوه ای از معالجه گفته می شود که در آن اجرای حرکات و نرمش های خاص در آب مورد نظر باشد. اساس این نوع معالجه سبک شدن بدن هنگام غوطه وری در آب است و به همین دلیل است که بیمار قادر است با صرف نیروی کمتر عضلات و اندام های خود را به حرکت در آورد.

هیدروتراپی:

قبل از این گفته می شد که هرگونه معالجه و مداوا به کمک آب را می توان هیدروتراپی دانست.

ولی امروزه اعتقاد بر این است: هیدروتراپی اغلب به شیوه ای از معالجه گفته می شود که در آن اجرای حرکات و نرمش های خاص در آب مورد نظر باشد. اساس این نوع معالجه سبک شدن بدن هنگام غوطه وری در آب است و به همین دلیل است که بیمار قادر است با صرف نیروی کمتر عضلات و اندام های خود را به حرکت در آورد و همچنین  چون فشار بدن روی مفاصل کاهش می یابد در اجرای حرکات نیز درد کمتری احساس می شود. علاوه بر اینکه آب با خاصیت نشاط انگیزی و فرح بخشی که دارد، شوق لازم برای تمرین تکرار و اجرای حرکات را ایجاد می کند.

هیدروتراپی 2 نوع است:

هیدروتراپی عمومی: به طور معمول تمام بدن ( به جز سر و گردن ) بیمار در آب قرار می گیرد.

 هیدروتراپی عضوی: فقط همان عضوی که دچار ضایعه شده است در آب قرار می گیرد.

در هیدروتراپی، یک قسمت یا تمام بدن (بستگی به مورد دارد) به دفعات گرم و سرد می شود با این کار گردش خون در عروق تسهیل می گردد. هیدروتراپی به روش های مختلفی اجرا می شود. در هیدروتراپی به کمک دوش از سوراخ های ریز آن آب با فشار به اعضاء و اندام ها برخورد می کند و باعث تحریک اعصاب، حرکات عضلات و تسهیل جریان خون در عروق می شود.