‏پیام جامعه معلولین ایران به مناسبت روز جهانی معلولان 12 آذر ماه 1400

پیام جامعه معلولین ایران به مناسبت روز جهانی معلولین

از اولین اقدامات حوزه افراد دارای معلولیت در ایران حدود 170 سال می گذرد که این شروع درخشان توسط امیرکبیر رقم خورد. اکنون پس از این سال ها افراد دارای معلولیت پیشرفت های زیادی نموده اند چه به واسطه ایجاد فضای بهتر اجتماعی و چه به واسطه تلاش های هوشمندانه این افراد. اما انتظار و توقع بیشتری می رود چرا که این جمعیت چند میلیونی، شایستگی بیشتری برای بهره مندی از این امکانات و توجهات را  دارند. آن ها باید بیش از این در جامعه پذیرش شوند و بیش از این در امور جامعه مشارکت نمایند.
قهرمانی های پارالمپیک توکیو  2020 تابستان اخیر و کسب جایگاه ارزشمند این عزیزان، با همه مشکلاتی که این سال ها
گریبان گیر معلولان بوده است، آیا برای اثبات توانایی و  لزوم ارتقای جایگاه آن ها و رسیدگی شایسته به این افراد کافی نیست؟ اگر نظری به آمار رو به افزایش تحصیلکردگان، مدیران، متخصصان، هنرمندان و کارآفرینان دارای معلولیت افکنده شود، جدّیت آن ها در رسیدن به جایگاه حقیقی در جامعه و نقش مؤثرشان را در توسعه میهن اسلامی خواهید دید. اکنون با وجود این توانمندی فوق العاده در نهاد افراد دارای معلولیت و اصلاح قوانین موجود و هماهنگی بیشتر بین قوا، لازم است اقدامات مؤثر و مدبرانه ای انجام شود. در این شرایط جامعه معلولین ایران که قدیمی ترین و بزرگترین سازمان غیردولتی معلولان جسمی حرکتی است، در روز جهانی معلولان در قالب پیامی  خواهان انجام اقدامات ذیل و سرعت بخشی آن ها می باشد تا شاید آغازگر قرنی با شکوه برای پیشرفت افراد دارای معلولیت باشد  :
1-حمایت از اشتغال افراد دارای معلولیت (در بخش های دولتی و غیردولتی) و کارآفرینان این حوزه و تبدیل افراد دارای  معلولیت شاغل در دستگاه ها از قراردادهای شرکتی و موقت به رسمی و پیمانی و وضعیت های با ثبات تر و نیز حذف مالیات بر حقوق این افراد که هزینه های زندگی آن ها بسیار بیشتر از افراد دیگر جامعه است.
2- روند مناسب سازی و دسترس پذیری درکشور، رضایت بخش نیست. در حالی که شرط اول حضور و مشارکت معلولان در جامعه انجام درست و سریع مناسب سازی می باشد.
3- لزوم فرهنگ سازی و ارتقای آگاهی های عمومی نسبت به افراد دارای معلولیت که متأسفانه در این سال ها، توسط سازمان ها و متولیان و نخبگان جامعه در خیلی مواقع نادیده گرفته شده و در این خصوص جریان سازی مؤثری انجام نشده است.
4- هزینه های بهداشتی، درمانی و توانبخشی طاقت فرسا شده و لازم است این موارد که مستقیماً با زندگی فرد    
دارای معلولیت مرتبط است و هزینه زیادی بر خانواده تحمیل می نماید، تحت پوشش بیمه گزاران قرار گیرد و نیز ضرورت دارد افراد بیشتری مشمول حق پرستاری گردند.
5- جدی گرفتن مسأله پیشگیری از معلولیت در سراسر کشور و انجام غربالگری های تخصصی برای جلوگیری از ازدیاد معلولیت ها به خصوص معلولیت های ژنتیکی .
6- نظارت بر حسن اجرای قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت، مصوب 1396 در تمام دستگاه های مشمول این قانون، کافی نبوده است و گزارش های مختلفی از تخطی و ترک فعل این دستگاه ها نسبت به اعمال  مفاد این قانون شده است و باید با ضمانت اجرایی لازم، این قانون کاملا ً اجرا شود.
7- مسکن افراد دارای معلولیت نقش مهمی در کسب استقلال آن ها دارد و لازم است در طرح جهش مسکن ملی شرایط خاص این افراد( تسهیل ثبت نام، وام کم بهره، مناسب سازی، دسترس پذیری و …) لحاظ شود تا بتوان زندگی بهتری برای آن ها رقم زد.
8- متأسفانه به خاطر شرایط اقتصادی کنونی وضع معیشت افراد دارای معلولیت، نابسامان است و گرفتاری های
 عدیده ای برای آن ها فراهم ساخته و با وجود حمایت های انجام شده هنوز کفاف زندگی آن ها را نمی دهد و آن ها را در شرایط دشواری قرار داده است.
9- در برنامه هفتم توسعه کشور، پیوست مسائل افراد دارای معلولیت امری الزامی تلقی گردد و با این کار هم به رفع نیازهای انسانی آن ها پرداخته شود و هم از توانمندی والای آنها در پیشبرد کشور بهره بیشتری برده شود.
با امید به تحقق اهداف عالیه افراد دارای معلولیت در سراسر کشور.

هیات مدیره جامعه معلولین ایران